door StephanieW | jun 6, 2017 | Mijn leven in Portugal
‘Any fool can make things complicated. It takes a genius to make things simple.’
Dit is de spreuk die ik jaren geleden op een klein papiertje krabbelde, wat ik nu boven mijn bed heb hangen. Waarom? Omdat als je dingen simpel weet te houden er geen tijd en energie meer verloren gaat aan onbelangrijke zaken. In Portugal lijkt me dat op de een of andere manier makkelijker af te gaan dan in Nederland.
Talent
Ik heb een enorm talent voor piekeren maar nog nooit heeft dat me iets positiefs opgeleverd. Enkel hoofdpijn. In mijn hoofd worden problemen groter dan dat ze zijn of ik ga problemen zien waar helemaal geen problemen zijn. Wanneer ik mezelf eraan herinner om dingen simpel te houden kan ik daar uit stappen.
Ook heb ik een groot talent voor het bedenken van nieuwe plannen. Soms denk ik dan; ‘dat gaat me nooit lukken’. Maar wanneer ik me bedenk dat ik het gewoon simpel kan houden, doe ik één ding tegelijk en zo kom ik toch steeds een stapje verder.
Versimpelen
Wanneer het etenstijd is en ik een dwarse peuter en een huilende baby in huis heb, die allebei nog in bad moeten en er moet nog eten gekookt worden kan ik als een gek proberen zo snel mogelijk alles te doen wat ‘moet’. Maar meestal denk ik: dat bad komt morgen wel en voor het eten bak ik wel een ei.
Wanneer ik op een zonnige dag in mijn kast kijk om te kiezen wat ik aan doe, heb ik de keuze uit twee korte broeken en vijf t-shirtjes. Lekker makkelijk zo’n minimalistische garderobe.
De kinderen hebben ‘slechts’ twee dozen met speelgoed. En elk één lade met kleding.
Het badje van de jongste is eigenlijk een wasmand/ton. En ook de oudste heeft dolle pret als hij, voor de lol, een keer in dat badje mag i.p.v. in het grote bad.
Ik heb één rekje met AL mijn bestek en keuken gerei op het aanrecht staan. Eén goede koekenpan. Eén goede steelpan. Eén goede kookpan. Eén goede sudderpan. Eén wok. En ik ben nooit iets te kort gekomen.
Eén handtas. Eén paar slippers. Eén fles douchegel en één fles shampoo.
Géén tv. Géén stofzuiger. Géén vijf soorten dag en nacht en scrub en oog en hals en anti-rimpel crème maar gewoon één simpele zonnebrand crème.
Géén magnetron. Géén waterkoker. Géén wasdroger. Géén vaatmachine. Géén blender. Géén sinasappelpers.
En nee ik doe ook niet mee aan de spaaracties bij de Lidl. Zelfs niet voor de kinderen. Zielig he?
Nou, dat valt wel mee hoor want voor de leukste dingen die we doen, hebben we niets van dit alles nodig. Sterker nog, hoe meer keuze en variatie hoe meer afgeleid ik ben van de dingen die echt belangrijk zijn. Met minder spullen om je heen, hoef je minder schoon te maken, minder op te ruimen. Er kunnen minder dingen kapot gaan. Er kan minder kwijt raken en soms dwingt het je om op een creatievere manier dingen aan te pakken. Zo kook ik bijvoorbeeld de aardappels en groeten allemaal samen in 1 pan. En soms zelf een stuk vis daarbij in diezelfde oh zo handige kookpan.
Dit alles heb ik geleerd sinds ik in Portugal woon. En sinds ik moeder ben. Maar ik heb dus het vermoeden dat ik me deze relaxte levensstijl makkelijker eigen maak omdat ik in Portugal woon. In Nederland ligt de druk toch hoger om aan een bepaald beeld te voldoen. Om bepaalde dingen gewoon te hebben. Mensen gaan er van uit dat je ze hebt. Dat je mee doet.
Hier in Portugal zijn de mensen sowieso minder competitief. Er wordt meer de tijd genomen voor alledaagse dingen.
Wat vandaag niet lukt komt morgen wel.
Mijn agenda gebruik ik hier vaker als onderzetter voor een hete kop thee dan als hulpmiddel bij de planning. Er staan gewoon weinig dingen op de planning. En toch is het leven hier nooit saai. Lege ruimte laat namelijk ruimte voor spontane acties. En laten die nou meestal het leukste zijn!
Wil je dus in Nederland een klein beetje relaxter leven (zoals dat hier in Portugal gaat) vraag jezelf dan eens af: hoe kan ik mijn leven simpeler maken? Hoe kan ik dit zo gemakkelijk mogelijk aanpakken? Wat kan er weg? Wat is overbodig? Wat is hier nu echt het belangrijkste?
Remember: ‘ANY fool can make things complicated’ 😀 hahaha
Are you a FOOL?
Zonnige groet vanuit Lissabon,
Stephanie
Bewaren
door StephanieW | apr 17, 2017 | Mijn leven in Portugal
Hoi Stephanie! Wij twijfelen heel erg of wij naar Portugal moeten verhuizen. Ikzelf ben Portugees maar ben met 6 jaar samen met mijn ouders naar Nederland verhuist. Mijn vriend is Nederlands (Surinaams), samen hebben wij 2 prachtkinderen van 4 jaar en eentje van net 3 maanden. Mag ik vragen waarom jullie naar Portugal zijn verhuist en wat jullie ervaring is? Irina
Hey Irina, ja, dat mag je zeker vragen!
Het was begin 2013 en ik zat in Nederland behoorlijk vast. Niet vast aan een baan, een vriend, een gezin of een huis maar vast in mijn hoofd. Ik wilde er even tussen uit. Iets compleet anders doen. Maar een ‘gewone’ vakantie was voor mij niet genoeg. Ik wilde een nieuwe cultuur leren kennen, nieuwe mensen ontmoeten, mijn handen letterlijk uit de mouwen steken en echt ergens anders meedraaien met het ‘gewone’ leven aldaar.
Altijd al geweten
Altijd al heb ik geweten dat ik mijn leven niet in Nederland zou leven maar in Zuid-Europa. Waarom? Dat is lastig te verklaren. Het is een gevoel. Maar het was voor mij dus wel duidelijk dat ik voor mijn ‘break’ naar Zuid-Europa zou gaan.
Frankrijk was het land waar ik mijn kindervakanties met mijn ouders doorbracht. Mooi land, leuke herinneringen maar nee, de Fransen zelf hebben nooit mijn hart gestolen. Bij Italië had ik toch altijd nog het beeld dat ze veel te macho zijn en te veel met hun uiterlijk bezig. Spanje leek mij te toeristisch, zeker aan de Middellandse Zee. In Griekenland heeft ooit een Griek mijn hart gebroken, dus dat werd hem ook niet. Portugal bleef min of meer over 🙂
WWOOF
Ik besloot te gaan WWOOFen. Dat staat voor Word Wide on Organic Farms. Een wereldwijd netwerk van biologische boerderijen. Er wordt werk aangeboden in ruil voor kost en inwoning. Een ideale manier om uit mijn hoofd te komen en meer in mijn lijf te gaan zitten én om Portugal te leren kennen. Zo gezegd zo gedaan.
Setúbal
Enkele weken later stond ik op het station in Setúbal, te wachten op Eduardo en Carla, de eigenaren van Jardim da Boa Palavra. Een prachtige biologische boerderij een klein uurtje rijden ten zuiden van Lissabon. Ze verbouwden kruiden, die vervolgens gedroogd werden en verkocht in zakjes om thee van te maken.
Hand of twee zoenen? Of drie?
Toen Eduardo en Carla uitstapten (ze kwamen mij met de auto ophalen van het station) stak ik netjes mijn hand uit om me voor te stellen. Maar nee, gelijk kreeg ik twee zoenen. ‘Bem vindo, Stephanie!’ Ik vergeet het nooit meer. Vanaf dat moment was ik thuis. Zo welkom voelde ik me.
Verliefd – verhuisd – twee kinderen – en ‘alleen’ weer verder
In Setúbal, op de boerderij, liep ik de vader van mijn kinderen tegen het lijf. Ik was er niet naar op zoek, maar het gebeurde. Voor mij was dat het laatste zetje wat ik nodig had om mijn spullen te pakken in Nederland en in Portugal te gaan wonen. Dat heb ik toen dus ook gedaan.
We zijn hier samen met niets begonnen. Vanuit Nederland nam ik af en toe een extra koffer mee met spullen. Maar alleen kleine spullen. Meubels enzo hebben we allemaal hier gekocht, of beter gezegd, verzameld via vrienden en kennissen.
Dat was gelijk een van de dingen die ik hier zo fijn vond, de manier waarop de Portugezen mij/ons hielpen. Moest er iets gebeuren dan waren er altijd mensen die klaar stonden om te helpen. Daarna werd er dan bijvoorbeeld uitgebreid samen gegeten. Er werd tijd genomen voor elkaar. En dat is wat mensen hier gewoon veel meer lijken te hebben dan in Nederland: tijd. Dat beviel me wel!
Wat er verder gebeurd is in de tijd tussen ‘verhuisd’ en ‘alleen weer verder’, daar zou ik een dik boek over kunnen schrijven :). Ik ga nu dus even direct verder met het beantwoorden van de vraag:
hoe zijn mijn ervaringen m.b.t. het leven hier?
Minder stres
Ik ervaar hier minder stres. Die staat toch wel met stipt op één. Dat heeft gewoon alles te maken met het feit dat de Portugezen een stuk minder stres kennen dan de Nederlanders. Dan ga je daar vanzelf in mee. Wat vandaag niet lukt komt morgen wel. Er staat geen vaste tijd voor dingen.
Laatst moest mijn auto naar de garage. ‘Kom ‘m maandag ochtend maar brengen’, zei die man. Verder geen tijd afgesproken. Maar ik vroeg wel of hij op het einde van de dag klaar kon zijn. Ik moest namelijk de kinderen weer ophalen van school / oppas. ‘Geen probleem’, werd mij verteld. Om 17.00 uur kon ik hem op komen halen.
Om 17.00 kom ik daar aan, zie ik mijn auto nog in de stijgbeugels (of hoe heten die dingen?) hangen zonder wielen. ‘Oh, ja het is niet gelukt vandaag. Kan het morgen?’
Dit soort dingen zijn hier helemaal niet vreemd. Daar moet je wel tegen kunnen.
Het fijne was weer dat je op zo’n moment terug kunt vallen op de vrienden. Zo kwam Ana, mijn vriendin, me uit de brand helpen. Met haar auto hebben we de kinderen opgehaald. Daarna moest zij nog om wat boodschappen. Wat ze nodig had, had ik toevallig in huis, dus dat geef ik dan weer mee. Zo help je elkaar. Ik vind dat heel fijn.
Overal is gewoon een oplossing voor. En overal is tijd voor. Dat leer je hier wel.
(De volgende dag was de auto trouwens nog steeds niet klaar en heeft de eigenaar van de garage mij hoogstpersoonlijk naar mijn werk gebracht en is mij weer op komen halen. Luxe, een chauffeur voor een dag!)
Blij van de zon
Daarnaast maakt voor mij de zon gewoon echt een wereld van verschil. Het klinkt afgezaagd maar het is gewoon zo waar: je word er blij van. Hoe heerlijk is het om niet allerlei lagen kleding aan te moeten doen en gewoon lekker in je t-shirtje en slippers boodschappen te kunnen doen? Voor meer dan de helft van het jaar?!
Het leuke is ook; het went nog steeds niet. Elke keer ben ik weer blij verrast als ik de gordijnen open doe. ‘Nouja, alweer een strak blauwe lucht. Yes!’
Negatieve ervaringen
Negatieve ervaringen heb ik wel met de overheidsinstanties trouwens. De sociale dienst (Segurança Social) en fiscale dienst (Finanças). Misschien ligt het er aan in welk deel van Portugal je zit maar waar ik woon zijn de mensen echt zo NIET mee denkend. Ze spreken weinig tot geen Engels (of hebben daar gewoon geen zin in), kijken me geïrriteerd aan als ik op mijn beste Portugees iets probeer uit te leggen en dan geven ze ook nog eens vaak verkeerde of onvolledige informatie.
Bellen met instanties heeft trouwens in veel gevallen ook geen zin. Er wordt gewoonweg niet opgenomen.
Ja, als je iets geregeld moet krijgen moet je dus vooral een Portugese vriend of vriendin meenemen en doorvragen doorvragen doorvragen net zo lang totdat je volledige antwoorden heb op al je vragen. En zelfs dan weet je soms nog niet zeker of je nu alles weet wat je moet weten.
Gezondheidszorg
Ook de reguliere gezondheidszorg is slecht. Er wordt zooo onefficiënt gewerkt, zo veel tijd verspild in de gezondheidscentra en er zijn lange wachttijden als je geopereerd moet worden. Zelf wacht ik al vier maanden op een oproep voor een operatie aan mijn galblaas. In Nederland word je daar binnen twee weken aan geholpen. Ik ben blij als het hier voor kerst gedaan is.
Advies is dus om zeker een privé zorgverzekering te nemen als de financiële middelen dat toelaten.
Nederland vakantie land
Verder ben ik vooral ook heel blij dat mijn kinderen onder de zon opgroeien en lekker veel naar buiten kunnen. Overal zijn heerlijke picknick plekken midden in de natuur en op het strand kunnen ze lekker ravotten.
Daarnaast is Nederland gewoon een super vakantie land voor ons geworden. Lekker even uitwaaien, friet met frikadellen eten, uitrusten bij mijn ouders thuis. Heerlijk. Voor vakantie. Daarna voelt het toch echt weer tijd om terug naar huis te gaan. Naar Portugal.
—
Zo, en dit was eigenlijk nog maar een klein gedeelte van mijn ervaringen hier. Er is zo veel te vertellen. Het leven is hier ZO anders dan in Nederland.
Ik hoop je zo in elk geval een klein beetje een beter beeld te hebben gegeven. Let wel, dit zijn echt puur persoonlijke ervaringen. Voor iedereen is het weer anders natuurlijk.
Heb je nog specifieke vragen? Laat het me gerust weten.
Groetjes en misschien tot in Portugal!
Stephanie
door StephanieW | apr 5, 2017 | Mijn leven in Portugal
Veel mensen vragen me hoe het is om in Portugal te wonen. En dan kan ik alleen maar zeggen: dat is heel fijn. De zon, de zee en het lekkere eten spelen natuurlijk een belangrijke rol maar veel meer dan dat is het eigenlijk gewoon een gevoel. Een moeilijk te verklaren gevoel wat ik in Nederland net zo goed had kunnen hebben. Maar dat had ik niet. Dat gevoel van dat je op de juiste plek bent, dat deuren voor je open gaan, dat er kansen zijn om je dromen waar te maken, op de manier zoals jij dat wilt.
Dat gevoel van thuis zijn, dat heb ik dus wél in Portugal.
En buiten dat thuisgevoel zijn hier nog 10 redenen waarom het zo geweldig is om hier te wonen:
1. Je komt ‘de koffie’ (het café) binnen, legt 0,60 cent op de toonbank en je krijgt een kop koffie zonder daar om te hoeven vragen. Iedereen weet waar voor je komt. Drie slokken sterke espresso en weer door. Zo gaat dat hier.
2. De druk is er hier af. De druk om te presteren. De druk om sneller te moeten. Om mee te moeten gaan met de rest. De druk om het druk te moeten hebben. Meer te hebben. Belangrijker te zijn. En dat is heerlijk.
3. Bijna elke dag de gordijnen open doen en een strak blauwe lucht zien. Het is elke keer weer een cadeautje en het went nog steeds niet!
4. De buurvrouw van een paar huizen verder hoort mij buiten aankomen met de auto. Het regent. M’n jongste zoon heeft honger en huilt. Ze snelt naar buiten in haar badjas en zonder het te vragen pakt ze m’n boodschappentas en brengt ze hem naar boven.
5. Mensen zijn hier over het algemeen erg bescheiden. Daar houd ik wel van.
6. De verpleegster van het consultatiebureau stuurde me begin dit jaar een persoonlijke sms om me gelukkig nieuwjaar te wensen. Niet omdat ik zo speciaal ben maar gewoon omdat zij zo aardig is. Portugezen zijn echt super vriendelijk.
7. De hobbels in de weg, slordige plantsoentjes, vervallen gebouwen, gebrek aan vakjes, hokjes, het ontbreken van de witte lijnen op de weg, ach… zo val ik ook niet zo op als ik eens buiten de lijntjes kleur. Het geeft me een vrij gevoel.
8. Ik kom op zo veel prachtige plekken die allemaal gratis te bezoeken zijn waarbij ik denk: in Nederland zou dit al lang gecommercialiseerd zijn. Hier niet. Portugezen zijn niet zo commercieel. Ook dat bevalt me wel.
9. Er zit hier potverdorie SMAAK aan een KOMKOMMER!
10. Met 2,5 uur vliegen zit je in Nederland. Een autorit van Bergen op Zoom naar Groningen duurt ongeveer net zo lang.
Iemand die dit leest die ook in Portugal woont? Hier nog iets aan toe te voegen? Laat het me weten in de commentbox hieronder!
Ps: Foto genomen bij het kasteel in Sesimbra, een klein uurtje rijden vanaf Lissabon.
door StephanieW | mrt 2, 2017 | Mijn leven in Portugal
10 dingen die je misschien over mij wilt weten voordat je met mij op tour gaat.
Hier zit ik dan. Een eerste persoonlijke blog te schrijven voor Thuis in Lissabon. Graag wil ik je namelijk een kijkje in mijn leven geven. Zodat je een idee krijgt van hoe dat gaat hier in Portugal. Leven. En zo kan je me alvast een beetje beter leren kennen voordat je met me op tour gaat. Wel zo prettig, dacht ik zo.
- Mijn twee kinderen, Bruno (3) en Rúben (0), zijn mijn grootste lieverds, leermeesters én zij zijn de reden waarom ik zulke wallen onder mijn ogen heb.
- Ik ben alleenstaande moeder. Om het weekend gaan ze naar hun vader. De weekenden die ik samen met hen doorbreng werk ik niet. De andere weekenden wel.
- Wij wonen op ongeveer 37 vierkante meter. Is dat een tiny house? Ik hoop het. Want ik vind de tiny house movement geweldig. Less is more. That’s my kinda spirit!
- Ik heb geen tv. Geen magnetron. Geen stofzuiger. Geen strijkijzer noch strijkplank. Geen wasdroger. Geen vaatwasser. En dat is een bewuste keuze.
- Wat ik dan wel heb? Een computer. Een gasfornuis. Een bezem, veger en blik. Kleding die niet gestreken hoeft te worden. Zon. Een afwasborstel en afwasmiddel. Yes!
- Ik lust echt alles behalve bacalhau.
- Het is mijn droom, om een stuk grond te hebben midden in de natuur, vlak bij zee, waar ik samen met mensen waar ik van houd duurzaam kan wonen, buiten kan koken, een schommel in een boom, verse groenten uit de tuin, bloemen op tafel en qua werk vooral mensen helpen hun eigen thuisgevoel (binnen in zichzelf) te vinden, wat natuurlijk weinig te maken heeft met waar je woont en vooral een spirituele zoektocht is. Get the picture? Ikke wel.
- Vroeger had ik enorme heimwee. Nu niet meer.
- Ik woon niet in Lissabon maar aan de andere kant van de rivier de Taag. Ik kom dus elke dag met de boot naar de stad. Heerlijk!
- Bijna elke dag Skype ik met mijn ouders in Nederland. Niet omdat ik ze zo mis maar omdat het zo gezellig is. Pap en mam, jullie zijn de beste.
Heb je vragen? Over hoe het is om in Lissabon / Portugal te wonen, over de stad zelf of over de tours? Laat het mij weten en stuur me een email.
Laatste reacties