door StephanieW | mrt 28, 2024 | Mijn leven in Portugal
Liefs uit Lissabon: berichten van Stephanie over verbinding, verwondering en verstilling in een drukke wereld.
‘Ik zou ook wel weg willen uit Nederland, het wordt te hard en gehaast maar…’
‘Ik zou ook wel uit de ratrace willen stappen maar…’
‘Ik zou ook wel een gezonde gelijkwaardige relatie willen of anders liever alleen zijn maar…’
‘Oooh, jouw haar! Ik zou ook wel iets willen veranderen maar…’
‘Wandelen? Alleen? Rugzak? Zonder reserveringen? Oh dat wil ik ooit ook nog eens doen maar…’
Wandelen in Portugal
Onlangs besloot ik dus, vrij spontaan, om even een paar dagen de wandelschoenen aan te trekken. Gewoon, omdat ik daar zin in had. Het was druk geweest. Thuis. En met het werk voor klanten. Ook heb ik op persoonlijk vlak een behoorlijk heftige laatste helft van 2023 achter de rug. Sinds een paar maanden ben ik weer een beetje aan het opkrabbelen. Dat ik opeens zin had in een wandeltocht was een super goed teken! Gaan met die banaan.
Redenen om niet te gaan wandelen in Portugal
Er lagen bergen werk klaar. Het regende (echt met bakken!). Ik had een enorme financiële tegenvaller. En ik wist ook dat ik ongesteld moest worden die dagen. Sorry voor de ietwat persoonlijke informatie maar het waren allemaal redenen om niet te gaan. Toch ging ik, want ik wist hoe fijn het zou zijn om even – al was het maar voor een paar dagen – mijn leven terug te brengen naar de basis in de natuur: lopen, eten, drinken en slapen. Punt.
Al wandelend in Portugal is er niets bijzonders gebeurd…of toch…
Er is niets spannends gebeurd op de tocht. Geen grote aha-momenten. Geen levens veranderende ontmoetingen. Ik ben niet verdwaald. En hoefde ook niet onder een brug te slapen. Ik ontmoette gewoon een paar sympathieke mensen. Een aantal wandelaars, oude dametjes met haar op hun kin, wat gepensioneerd Engelsen en een gelovige hippie die mijn voeten kuste. Dat laatste gebeurt niet elke dag trouwens en was dus toch best bijzonder. Verder dronk ik gewoon koffie in de ochtend in het café. At ik gewoon lekkere borden kip met friet. Het bleef droog (wat wel een klein wonder was)! Ik stonk naar zweet (minder wonderbaarlijk). Ik genoot van de natuur. Had elke ochtend spierpijn. En dat was het wel zo’n beetje.
Gewoon dus. Leuk!
Wat wil een mens nog meer? Nouja, er staat nog wel wat op mijn wensen lijstje natuurlijk maar voor wat het was, was het helemaal 100% prima fantastisch. En hoe bijzonder is dat? Gewoon helemaal content en in het nu zijn met wat er is en niet is.
Best wel bijzonder.
Liefs uit Portugal,
Stephanie
Ps: Er komt een dag waarop ik je uitnodig met mij mee te wandelen! Een week lang terug naar de eenvoud. Natuur. Verstillen. Je eigen innerlijke stem weer horen. Je essentie voelen. Zijn. Gewoon. Dat. Lijkt dat je leuk? Laat dan hieronder alvast iets van je horen, dat vind ik leuk om te lezen.
door StephanieW | feb 15, 2024 | Mijn leven in Portugal
Liefs uit Lissabon: berichten van Stephanie over verbinding, verwondering en verstilling in een drukke wereld
En toen was daar Tommy.
Gelukkig heb ik een hondenfluisteraar in mijn vriendenkring, anders was het helemaal mis gegaan. Haha. Nee, grapje. Wij hebben hier onlangs echt de hoofdprijs in de hondenloterij gewonnen. Misschien moet ik niet te vroeg juichen, Tommie – want zo heet ‘ie – is hier nu sinds een maand dus wellicht ontpopt hij zich nog tot een rebel die zijn eigen krachten niet kent maar tot dusver kan ik zeggen: Tommy is de grootste kleine schattebout die een vrouw en twee kinderen zich kunnen wensen!
Een aantal jaar geleden begon ik voor het eerst te fantaseren over een hond. Weet je, het is toch gewoon fijn een maatje te hebben. Iemand die altijd blij is wanneer je thuis komt. Iemand die thuis is wanneer je zelf weg bent. Iemand om mee uit wandelen te nemen. Om tegen te praten. Dat ik dit gezelschap wellicht in een man zou vinden – die zou ik namelijk ook heus leuk mee uit wandelen nemen – sluit ik tot op de dag van vandaag nog niet uit. Maar eerlijk is eerlijk. Terwijl mijn leeftijd toeneemt, neemt mijn hoop op een man af. Een hond dus.
Vóór Tommy was er Theo.
Die staat inmiddels te boek als terror Theo. De eerste dag dat hij bij ons proefdraaien was, at Theo het touwtje op van de ochtendjas van Rúben. Terwijl hij toch echt gewoon zijn brokken had gekregen. Dat had hij dus niet moeten doen! Rúben was in tranen, wat dat was juist zijn lievelings touwtje. Bruno was vervolgens als de dood dat zijn touwtje of erger nog, zijn knuffels, het volgende slachtoffer zouden worden. Kortom, Theo kon niet blijven.
Gelukkig heb ik voor Theo een fijn ander huisje kunnen vinden waar hij goed opgevoed wordt en geliefd is. Wij waren daarna wel even afgekickt van het idee van de hond. Maar toch, na een jaar begon het weer te kriebelen. Wat als…?
Op internet worden er genoeg honden aangeboden. Er zijn trouwens ook opvallend veel Nederlandse vrouwen die Portugese honden opvangen en redden. Ze sturen ze zelfs voor je op naar Nederland als je wilt. Helaas krijg ik bij het merendeel van deze dierenvrienden enorm de kriebels omdat het voelt alsof dat honden redden vooral een soort ego dingetje is. Maar goed, dat is mijn impressie.
Tommy stond ook op Facebook.
Een belletje gedaan naar het asiel en diezelfde middag gingen we kijken. Niet wetende dat we hem ook gelijk mee naar huis konden nemen! Gratis en voor niets! Tommy was namelijk opgevangen door een asiel van de gemeente. Dus die zijn al lang blij wanneer je een hond daar weg haalt en een thuis geeft. Daar zaten we dan, opeens met een hond. Eenmaal thuis als eerste naar de winkel gegaan voor een eet/drink bakje, eten, snoepjes en een lekker warm kleedje. Tommy blij. Kinderen blij. Ik blij. Zelfs opa en oma blij!
Tommy, we zijn blij met jou!
Welkom thuis. Thuis bij ons. Je bent nu al een anti-stress device to the max! Zonder dat je daarvoor iets speciaal hoeft te doen. Gewoon lekker hond blijven. Doen wij ons best om gewoon lekker mens te blijven.
door StephanieW | dec 17, 2023 | Emigreren naar Portugal, Mijn leven in Portugal
Emigreren naar Portugal doen de meeste mensen niet van de ene op de andere dag. Het is vaak iets wat eerst lang op de achtergrond speelt. Het idee… wat als? Wat als we ons huis hier zouden verkopen? Wat als we daar meer tijd voor familie en elkaar zouden hebben? Wat als ik mijn baan hier opzeg? Wat als het leven in Portugal gewoon veel fijner en rustiger zal zijn?
Wonen in Portugal
Goed, om je maar gelijk uit de brand te helpen. Wonen is Portugal is niet per definitie veel fijner dan in Nederland. Je hebt niet automatisch meer tijd voor je partner of je kinderen. De zon is lekker, en gratis, maar er moet waarschijnlijk ook geld verdiend worden. Een nieuw leven opbouwen in een ander land kost tijd. En het pad verloopt voor niemand hetzelfde. Er zijn geen stappenplannen, want het loopt altijd weer anders. Veel komt dus aan op je aanpassingsvermogen, mentale gezondheid en emotionele weerbaarheid om met veranderingen (en tegenslagen) om te gaan.
Ik zie en hoor veel verhalen van stellen en families die vol enthousiasme een B&B opzetten in Portugal maar een paar jaar later met een halve hernia heimwee hebben naar Nederland, ‘want op de fiets eventjes naar de stad met een vriendin die gewoon Nederlands spreekt was toch wel fijn’. Hier is het in de zomer te heet om te fietsen. De winters zijn juist extreem koud en vochtig (voor binnenshuis). En de voertaal is toch echt Portugees dus die zal je je eigen moeten maken.
Emigreren naar Portugal, wat het mij gebracht heeft:
- Een rustiger leeftempo.
Ja, dat heeft te maken met het feit dat het tempo hier gewoon iets lager ligt. Dat het hier in de zomer te warm is om veel te doen. En dat ik in een rustig dorp woon. Maar… het heeft ook te maken met een bewuste eigen keuze elke dag om tijd vrij te maken voor mezelf, de kinderen en andere dingen die ik belangrijk vind, zoals lekker eten en tuinieren.
- Bijzondere connecties.
Hoewel mijn directe vriendenkring uit Portugezen bestaat, heb ik de laatste jaren ook vele andere Nederlandse vrouwen leren kennen in Portugal. Allemaal zó anders maar allemaal zó leuk! Wanneer we bij elkaar komen delen we iets bijzonders, namelijk de ervaring van hoe het is om te wonen als Nederlandse vrouw in Portugal. Het schept toch een band.
- Waardering voor de simpele dingen in het leven.
Natuurlijk komt dit ook automatisch met de jaren voor de meesten van ons, tenminste dat hoop ik. Maar Portugal helpt er zeker wel bij want ik houd gewoon veel van bergen en zon (meer dan van vlakke weilanden en grijze luchten). Ik houd van verse vis en de koffiecultuur hier. Het buitenleven. Het is hier makkelijker maar dat is ook omdat ik het zelf zie en opzoek. Dus wederom: in hoeverre heeft dit te maken met Portugal en in hoeverre kan je dit gevoel ook gewoon in Nederland cultiveren?
Emigreren naar Portugal, wat het mij gekost heeft:
- Tsja, eigenlijk niets meer of minder dan wat het leven soms gewoon van ons allemaal vraagt: flexibiliteit, openheid, bereidheid, doortastendheid, humor, tijd, geld, verstand en gevoel. Een emigratieproces vergroot e.e.a misschien wat uit. Was je altijd al wel een beetje een controlfreak, dan zal je tijdens een emigratie dit enorm tegenkomen. Denken jij en je partner anders over kinderen en opgroeien, dan zal dat in Portugal niet opeens anders zijn. Ben je een twijfelkont, dan zal een emigratie je een enorme berg werk geven om over te twijfelen. Ben je iemand die vol in het diepe duikt en het wel ziet, dan zal je het wel zien! Haha.
Hoe zit dat bij jou op dit moment? Denk jij wel eens, wat als…?
Laat het met weten in de comments.
Liefs,
Stephanie
Foto: Rebelation Avenue
door StephanieW | jan 23, 2019 | Mijn leven in Portugal, Nuttige info Lissabon
Wonen in Lissabon is iets anders dan je thuis voelen in Lissabon 😉 Wonen in Lissabon, dat kan iedereen. Bij wijze van spreken. Je thuis voelen niet. Want dat is een gevoel. Net als verliefd worden. Dan kan je niet afdwingen.
Ik krijg veel berichten van mensen die overwegen om in Lissabon te komen wonen. Vaak worden mij dezelfde vragen gesteld en dezen zal ik hieronder beantwoorden. Daarbij moet je weten dat mijn antwoorden slechts gebaseerd zijn op één enkele ervaring, namelijk de mijne. Mijn antwoorden zijn dus niet dé antwoorden. Het beste is natuurlijk om zelf ter plekke op zoek te gaan naar je eigen antwoorden. Maar als mijn woorden je op weg kunnen helpen, dan is dat hartstikke fijn.
Hoe is het om in Portugal te wonen?
Heerlijk en/of verschrikkelijk tegelijkertijd. Afhankelijk van je karakter en soms afhankelijk van je bui. Weet je wat het is… niemand komt op tijd, papierwerk duurt eeuwig, om een doktersafspraak te maken moet je zelf langs gaan (bellen werkt niet) en voor iets simpels als ‘internet aanvragen’ moet je rekenen op drie keer heen en weer rijden naar de balie van de NOS, NOWO of MEO in het winkelcentrum. Daar komt bij dat je je eigen vermogen (of onvermogen) om problemen op te lossen, om te gaan met teleurstellingen, stressreacties en dat soort dingen gewoon meeneemt naar Portugal. Hier worden die zaken misschien juist wel extra op de proef gesteld omdat je je in een totaal andere cultuur bevindt. Om dan nog maar niet te spreken over heimwee en de moeilijkheid om Portugese vrienden te maken. Echt veel Nederlanders die ik spreek hebben hier moeite mee.
Verder is het hier wel leuk hoor! Veel zon. Goed eten. Lekkere koffie (die ook nog eens goedkoop is) en behulpzame mensen. Het tempo ligt laag en dat is fijn. Tenminste, als je zelf ook een tandje lager wilt gaan. Wil of kan je dat niet, dan frustreert de Portugese cultuur je mateloos en wil je terug. Tsja… ik zei het al: of het hier heerlijk of verschrikkelijk is hangt sterk af van de mate waarop een langzame / relaxte cultuur bij je past.
Is het duur om in Lissabon te wonen?
Ja, voor de Portugezen met een modaal inkomen wel.
Hoe duur?
Of het voor jou ook duur is hangt natuurlijk van je inkomen af. Veel dingen zijn hier net zo duur als in Nederland: boodschappen, kleding en benzine bijvoorbeeld. Uit eten gaan en openbaar vervoer zijn iets goedkoper. Elektriciteit, elektronica en auto’s zijn duurder dan in Nederland als ook veel ‘luxe’ artikelen zoals meubels. Zo kocht ik hier laatste een IKEA speel-keukentje voor mijn jongens en deze was €10 duurder dan in het Nederlandse filiaal. Dan te bedenken dat het minimum loon hier op €600 per maand ligt.
Voor een simpel éénkamerappartement in het centrum van Lissabon moet je rekenen op minimaal zo’n €1200 huur per maand. Ga je naar de buitenwijken dan kan je tussen de €700 en €1000 misschien wel iets simpels vinden. Ga je naar de overkant van de rivier dan kan je voor rond de €500/€600 wel iets vinden. Er zíjn goedkopere woningen maar ik vrees dat deze voor de gemiddelde Nederlander niet erg aantrekkelijk zijn.
Wil je iets met twee slaapkamers dat voldoet aan de Nederlandse standaarden (dubbel glas, een balkon of misschien zelfs een kleine vrijstaande woning), reken dan op zeker €1800 p.m. in het centrum en €1200 p.m. in de buitenwijken.
Dit zijn prijzen exclusief gas, water en licht. Daarvoor ben je per persoon tussen de €30 en €60 per maand kwijt afhankelijk van je verbruik en de grootte van je appartement.
Hoe zit dat met huren?
Als je wilt huren in Lissabon moet je er als de kippen bij zijn. Huurappartementen zijn schaars en er zijn gevallen waarbij één van de geïnteresseerden gelijk een jaar huur vooruit wil betalen, zodat de huisbaas voor hem of haar kiest. Huren is sowieso meestal voor minimaal een jaar. Er zijn verschillende sites waar je op kunt zoeken: olx.pt, imovirtual.pt en casa.sapo.pt bijvoorbeeld.
Mail, bel en laat de huisbaas of makelaar zien hoe graag je een huis wilt of nodig hebt. Denk niet dat iemand op eigen inititief jouw belangen gaat behartigen. Je moet echt van jezelf laten horen en bijvoorbeeld zelf terugbellen.
Wees je er van bewust dat de meeste huizen in de lagere prijsklasse van slechte kwaliteit zijn (voor Nederlandse begrippen): vochtproblemen, slechte isolatie, geen centrale verwarming en enkel glas zijn hier heel normaal.
En kopen?
Even in het kort iets over het kopen van een huis in Portugal als Nederlander. Wil je hier een huis kopen dan moet je een Portugees NIF nummer aanvragen. Dit is een nummer van de belastingdienst. Op zich is dat zo gepiept. Je gaat naar de finanças, neemt je ID of paspoort en een recent bewijs mee van waar je woont (bijvoorbeeld een recent afschrift van de energierekening). Heb je een hypotheek nodig dan moet je bij een bank een rekening nummer aanvragen en de nodige documenten (o.a. recente aangifte inkomsten belasting) laten vertalen door een beëdigd vertaler. Is het voorlopig koopcontract getekend en de financiering rond dan wordt de akte gepasseerd bij een notaris. Het is verstandig om documenten te laten checken door een Nederlands sprekende advocaat. Over dit alles gaan meestal wel een paar maanden heen.
Spreken de Portugezen goed Engels?
Over het algemeen redelijk goed. Zeker de jongere generatie in een stad als Lissabon. Echter is mijn ervaring anders bij instanties als finanças (belastingdienst), de gemeente of de segurança social (sociale dienst). De mensen die ik daar tot nu toe heb getroffen lijken daar enkel te werken omdat het moet. Ze doen het minimale. Ze denken niet mee en kijken erg verveeld als je vriendelijk vraagt of ze ook Engels spreken. ‘Não’ is dan meestal het antwoord. Je doet er bij deze instanties dus goed aan om een Portugese vriend of kennis mee te nemen.
Hoe zit het met zorgverzekeringen?
Portugal kent een publiek zorgsysteem en als je hier belasting betaald heb je als Nederlander het recht om daar gebruik van te maken. Daar betaal je dus niets per maand voor. Je betaalt enkel een symbolische kleine bijdrage bij een doktersbezoek of opname in het ziekenhuis (hoogstens een paar tientjes). In veel gevallen houden Nederlanders voorlopig hun Nederlandse zorgverzekering aan. Dat kan zolang je je niet officieel uitschrijft in de gemeente in Nederland. Wat voor jou het beste is hangt af van je persoonlijke situatie. Beter dus even goed over nadenken en specifiek navragen bij de juiste instanties.
Nadeel van het publieke zorgsysteem zijn de lange wachttijden in de ziekenhuizen en de niet efficiënt werkende huisartsenposten. Uiteraard kan je je hier ook privé verzekeren. Dan betaal je per maand een vast bedrag en word je sneller geholpen in een privé kliniek.
Wat is je beste advies voor iemand die in Lissabon wil wonen?
Wees zo vaak mogelijk in Lissabon, leer de wijken kennen, leer de mensen kennen en onderneem actie. Veel actie. Je moet echt heel actief zijn wil je hier iets vinden om te wonen. En wees flexibel in je eisen waar een huis aan moet voldoen. Met doorzettingsvermogen en een beetje geduld moet het lukken! Verder is het natuurlijk belangrijk om inkomenszekerheid te hebben. Denk hier goed over na voordat je de stap neemt.
Als je na het lezen van dit alles nog steeds voelt ‘ik moet in Lissabon zijn’: neem de stap dan. Of in elk geval kleine stappen in deze richting. Blijf dicht bij jezelf. Blijf in de flow, in vertrouwen en doe wat je kunt. Als het meant to be is, zullen de juiste personen en kansen zich aandienen.
Vind je het leuk om een tour in Lissabon bij mij te boeken en hier over verder te praten? Stuur mij dan een mailtje, dan kijk ik of ik beschikbaar ben.
stephanie@thuisinlissabon.nl
Ik wens je veel plezier,
Stephanie
Reis-planner, gids en oprichter Thuis in Lissabon
Ps: Kijk en vraag ook veel rond in de Facebook groepen voor Nederlanders in Portugal, expats en digital nomads in Lissabon. Laat je verder niet gek maken, gebruik je verstand en volg je gevoel!
Foto boven: Pieter van Lierop Fotografie
Andere foto’s: eigen archief
door StephanieW | jun 27, 2017 | Mijn leven in Portugal
‘Ineens na het eten sloeg het weer om. Het begon vreselijk te waaien, het leek wel een tornado, het was heel raar. De lucht werd anders, alles voelde en rook anders. […] Het vuur kwam snel dichterbij, we hebben wat spullen gepakt en zijn vertrokken. […] Om de hoek stond alles in brand, dat hadden we nog niet gezien. Het vuur was dus dichterbij dan we dachten, de vlammen waren hoog… heel erg hoog! Er stonden mensen met emmers, tuinslangen. We reden twee kilometer naar andere Nederlanders die op een berg wonen. Daar zaten we veilig. De hele nacht hebben we over het dal gekeken en het leek net niet echt, het was als in een film. Het was afschuwelijk. Alles brandde en ontplofte, ook in de buurt van ons huis. Ik heb gejankt, dacht dat we alles kwijt waren.’ – Lia, Figueiro dos Vinhos, midden Portugal
De woorden van Lia komen binnen.
Zucht… Wat kan ik zeggen? Lieve mensen die net een nieuw leven aan het opbouwen zijn in Portugal. Stuk land gekocht, huis verbouwd, B&B geopend en dan dit… Maar dat geldt natuurlijk voor alle mensen die lekker rustig thuis van het weekend genoten… En dan dit…
Er zijn meer dan 60 mensen overleden.
Sommigen terwijl ze juist probeerden weg te vluchten van het vuur. Op tv zie ik beelden van grote vuurzeeën en mensen die daar super dichtbij met een emmertje water op af gaan! Ik snap bijna niet dat die mensen denken dat ze nog iets kunnen redden! Zien ze niet hoe gevaarlijk het is?! Maar zoals Lia beschrijft hebben die mensen misschien ook het gevoel dat ze in een film zitten. Dat het niet echt is.
Verlies je in zo’n levensbedreigende situatie je zicht op de realiteit?
Ik weet het niet… Wat ik wel weet is dat dit een van de ernstigste bosbranden wereldwijd is geweest, met een van de meeste slachtoffers. Drie dagen nationale rouw.
Vlaggen in Lissabon half stok.
Te midden van alle vreselijke berichtgeving, de verhalen van mensen die alles of bijna alles kwijt zijn… Mensen die pech, of juist heel veel geluk hebben gehad… moest ik opeens denken aan een verhaal over een monnik, zijn paard en zijn zoon.
Er was eens een arme maar vriendelijke monnik die in een rustig dorp woonde. Hij had een mooi paard en een gezonde zoon. Op een dag liep het paard weg. ‘Oooh, wat een pech heb jij’, zeiden de mensen uit het dorp. ‘Had je je paard nou maar verkocht!’
Een paar dagen later kwam het paard terug en het had vijftien wilde paarden met zich meegenomen. ‘Zo, wat fantastisch’, zeiden de dorpelingen. ‘Nu heb je er meer dan je ooit had kunnen kopen!’
De zoon van de monnik probeerde de wilde paarden te temmen maar viel van één van de paarden en brak zijn beide benen. ‘Och, wat een pech nu weer. Benen gebroken. Misschien blijft hij wel voor altijd kreupel’, reageerden de dorpelingen.
Een paar dagen later brak de oorlog uit en alle mannen uit het land werden opgeroepen om te dienen. Voor de zoon van de monnik werd een uitzondering gemaakt vanwege zijn gebroken benen. ‘Wat een geluk heb jij’, zeiden de mensen uit het dorp. ‘Je mag je zoon bij je houden.’
‘Of ik telkens geluk heb of pech, weet ik niet’, zei de monnik. ‘Ik weet nu alleen dat mijn zoon niet mee hoeft te vechten. We zien nooit het complete verhaal. Alleen fragmenten. Oordelen heeft geen zin. Het is zoals het is.’
Mijn eigen zoon was tijdens de dagen van de branden op vakantie in het noorden van Portugal.
Een klein dorpje, nog geen 5 inwoners, aan het einde van een doodlopende weg. Omringd door dicht beboste bergen. Weliswaar ver van de vuurzeeën vandaan maar het zou niet de eerste keer zijn dat daar brand is geweest. Ik was behoorlijk ongerust en checkte elke 10 minuten de site fogos.pt om te zien of er geen brandhaarden ontstonden in het gebied waar zij zaten. Ze zouden dan namelijk geen kant op kunnen. En dan ook nog te bedenken dat er daar niet eens telefoon verbinding is! Zo afgelegen zaten ze!
Afijn, alles is goed gegaan hoor. Maar toch ga je je opeens beseffen hoe realistisch en dichtbij het gevaar kan zijn. En stel je nou toch voor dat ik, net als Lia, mijn droomplekje heb gekocht in de natuur van midden/noord Portugal en dat ik zou worden overvallen door vuur! Doodeng. Je kunt je er enigszins op voorbereiden maar voorkomen, nee dat niet. Zoiets heb je niet in de hand.
En misschien is dat, voor mij in elk geval, wel de boodschap van het vuur geweest.
Leef met de dag en tel je zegeningen want het leven kan van de ene op de andere dag een compleet andere wending krijgen.
Denk niet dat alles maakbaar is. Want dat is het niet. Niet maakbaar in de zin dat je alles altijd in eigen hand kunt hebben. Sommige krachten op deze wereld zijn nou eenmaal groter en sterker dan wij zelf. Geruststellende gedachte daarbij is wel dat je alles, ook het kwade (misschien juist het kwade), kunt gebruiken als brandstof voor het goede.
En, zoals het verhaal van de monnik ons leert, is alles wat we meemaken (het ogenschijnlijke goede en het ogenschijnlijke kwade) slechts een klein deel van het verhaal. Het is een fragment. Een hoofdstuk uit het verhaal van het boek dat jouw leven is. Een deel is al geschreven. Een deel moet nog geschreven worden. En op welke bladzijde je nu bent speelt je leven zich af.
Dus voor alle mensen die getroffen zijn door de ramp, deze natuurramp maar eigenlijk kan je daar elke andere ramp voor in de plaats denken… Voor alle mensen die nu in het ‘rampzalige’ hoofdstuk zitten hoop ik dat hun volgende hoofdstuk weer een positieve is. Misschien wel eentje waarin het rampzalige omgetoverd kan worden tot iets wonderbaarlijk moois! De grond is weer vrij. Kaal. Leeg. Zwart. En vanuit de donkere aarde kunnen nieuwe zaden zich ontkiemen.
Verbrande grond is vruchtbaar!
Sterkte voor iedereen en chapeau voor de brandweerlieden die werkelijk ALLES hebben gegeven om mensen en dieren te redden.
Stephanie
Ps: Lees hier het hele verhaal van Lia en haar Quinta da Valada in Figuiro dos Vinhos. Haar prachtige B&B (waar ze ook yoga-vakanties organiseert) is open voor gasten. Wat ben ik blij dat ze zo veel geluk hebben gehad!
door StephanieW | jun 6, 2017 | Mijn leven in Portugal
‘Any fool can make things complicated. It takes a genius to make things simple.’
Dit is de spreuk die ik jaren geleden op een klein papiertje krabbelde, wat ik nu boven mijn bed heb hangen. Waarom? Omdat als je dingen simpel weet te houden er geen tijd en energie meer verloren gaat aan onbelangrijke zaken. In Portugal lijkt me dat op de een of andere manier makkelijker af te gaan dan in Nederland.
Talent
Ik heb een enorm talent voor piekeren maar nog nooit heeft dat me iets positiefs opgeleverd. Enkel hoofdpijn. In mijn hoofd worden problemen groter dan dat ze zijn of ik ga problemen zien waar helemaal geen problemen zijn. Wanneer ik mezelf eraan herinner om dingen simpel te houden kan ik daar uit stappen.
Ook heb ik een groot talent voor het bedenken van nieuwe plannen. Soms denk ik dan; ‘dat gaat me nooit lukken’. Maar wanneer ik me bedenk dat ik het gewoon simpel kan houden, doe ik één ding tegelijk en zo kom ik toch steeds een stapje verder.
Versimpelen
Wanneer het etenstijd is en ik een dwarse peuter en een huilende baby in huis heb, die allebei nog in bad moeten en er moet nog eten gekookt worden kan ik als een gek proberen zo snel mogelijk alles te doen wat ‘moet’. Maar meestal denk ik: dat bad komt morgen wel en voor het eten bak ik wel een ei.
Wanneer ik op een zonnige dag in mijn kast kijk om te kiezen wat ik aan doe, heb ik de keuze uit twee korte broeken en vijf t-shirtjes. Lekker makkelijk zo’n minimalistische garderobe.
De kinderen hebben ‘slechts’ twee dozen met speelgoed. En elk één lade met kleding.
Het badje van de jongste is eigenlijk een wasmand/ton. En ook de oudste heeft dolle pret als hij, voor de lol, een keer in dat badje mag i.p.v. in het grote bad.
Ik heb één rekje met AL mijn bestek en keuken gerei op het aanrecht staan. Eén goede koekenpan. Eén goede steelpan. Eén goede kookpan. Eén goede sudderpan. Eén wok. En ik ben nooit iets te kort gekomen.
Eén handtas. Eén paar slippers. Eén fles douchegel en één fles shampoo.
Géén tv. Géén stofzuiger. Géén vijf soorten dag en nacht en scrub en oog en hals en anti-rimpel crème maar gewoon één simpele zonnebrand crème.
Géén magnetron. Géén waterkoker. Géén wasdroger. Géén vaatmachine. Géén blender. Géén sinasappelpers.
En nee ik doe ook niet mee aan de spaaracties bij de Lidl. Zelfs niet voor de kinderen. Zielig he?
Nou, dat valt wel mee hoor want voor de leukste dingen die we doen, hebben we niets van dit alles nodig. Sterker nog, hoe meer keuze en variatie hoe meer afgeleid ik ben van de dingen die echt belangrijk zijn. Met minder spullen om je heen, hoef je minder schoon te maken, minder op te ruimen. Er kunnen minder dingen kapot gaan. Er kan minder kwijt raken en soms dwingt het je om op een creatievere manier dingen aan te pakken. Zo kook ik bijvoorbeeld de aardappels en groeten allemaal samen in 1 pan. En soms zelf een stuk vis daarbij in diezelfde oh zo handige kookpan.
Dit alles heb ik geleerd sinds ik in Portugal woon. En sinds ik moeder ben. Maar ik heb dus het vermoeden dat ik me deze relaxte levensstijl makkelijker eigen maak omdat ik in Portugal woon. In Nederland ligt de druk toch hoger om aan een bepaald beeld te voldoen. Om bepaalde dingen gewoon te hebben. Mensen gaan er van uit dat je ze hebt. Dat je mee doet.
Hier in Portugal zijn de mensen sowieso minder competitief. Er wordt meer de tijd genomen voor alledaagse dingen.
Wat vandaag niet lukt komt morgen wel.
Mijn agenda gebruik ik hier vaker als onderzetter voor een hete kop thee dan als hulpmiddel bij de planning. Er staan gewoon weinig dingen op de planning. En toch is het leven hier nooit saai. Lege ruimte laat namelijk ruimte voor spontane acties. En laten die nou meestal het leukste zijn!
Wil je dus in Nederland een klein beetje relaxter leven (zoals dat hier in Portugal gaat) vraag jezelf dan eens af: hoe kan ik mijn leven simpeler maken? Hoe kan ik dit zo gemakkelijk mogelijk aanpakken? Wat kan er weg? Wat is overbodig? Wat is hier nu echt het belangrijkste?
Remember: ‘ANY fool can make things complicated’ 😀 hahaha
Are you a FOOL?
Zonnige groet vanuit Lissabon,
Stephanie
Bewaren
Laatste reacties