Een paar jaar geleden postte ik een artikel over wat emigreren naar Portugal mij gebracht en gekost heeft. Ik schreef het zonder erbij na te denken maar nog steeds krijg ik daar veel reacties op. Het leeft. Veel mensen lopen met het idee rond om in Zuid Europa een ander leven te beginnen. Omdat er inmiddels behoorlijk wat tijd is verstreken, wil ik het artikel nogmaals schrijven, maar dan vanuit de visie die ik nu heb. Gewoon, om je weer eens mee te nemen in mijn ‘zijn’ omtrent mijn emigratie en het leven hier.
Eerst even wat achtergrond informatie. Sinds 2012 woon ik in Portugal. Destijds met mijn toenmalige vriend, de vader van mijn twee kinderen. Dat was ook de aanleiding voor mij om naar Portugal te verhuizen: de liefde. Lekker standaard verhaal. Maar ik moet je zeggen dat het niet alleen om die reden was. Portugal voelde als thuis sinds mijn eerste bezoek eerder dat jaar. Dat bleek ook wel want ook na onze breakup dacht geen haar aan mijn hoofd eraan om terug naar Nederland te verhuizen. Daarvoor voelde ik me veel te goed in Portugal.
Nederland heeft voor mij nooit echt als thuis gevoeld. Sowieso heeft planeet Aarde voor mij nooit echt als thuis gevoeld trouwens. Vroeger had ik enorme heimwee. Niet alleen wanneer ik bij een vriendinnetje ging slapen. Ook wanneer ik thuis was kon een onhebbelijk gevoel van verloren zijn, verdwaald zijn me overvallen. Heimwee naar een plek waarvan ik niet precies wist of deze bestond. En waar dat dan was. Heel eenzaam voelde het. En verwarrend, omdat ik het niet kon plaatsen.
Jaren later begreep ik pas waar dit alles vandaan kwam. Er was heel wat zelfonderzoek voor nodig. Hoe meer ik over mezelf te weten kwam, hoe beter ik het leven ging snappen en hoe gelukkiger ik werd. Die zoektocht begon dus al vroeg. Want al vroeg in mijn leven stelde ik mezelf de vragen: Wie ben ik? Wat doe ik hier? Hoe kan ik gelukkig zijn?
Wat emigreren naar Portugal mij opleverde:
1.Antwoorden op grote levensvragen
Inmiddels heb ik de antwoorden op deze grote levensvragen gevonden en Portugal heeft daar zeker een grote rol bij gespeeld. Natuurlijk is er geen direct verband tussen deze twee maar Portugal was voor mij zeker het juiste speelveld, de juiste omgeving, om uiteindelijk tot antwoorden te komen.
Ik denk dat het vooral te maken had met het feit dat ik me in Nederland altijd anders dan anderen voelde. Een buitenstaander. Hier in Portugal ben ik dat ook, maar dan om de meest voor de hand liggende reden: ik ben hier niet geboren. Anders ook qua fysiek. Het is wel duidelijk dat ik geen Portugese ben. Dus mijn anders zijn werd hier opeens zichtbaar aan de buitenkant. Waardoor mijn anders zijn aan de binnenkant niet meer zo erg was. Alsof ik het mezelf niet meer hoefde uit te leggen waarom ik anders was. Dat was nu in deze setting wel duidelijk: ik was de buitenlandse.
Die rust was fijn want na een enorm dieptepunt, waarbij ik geen huis (wel verblijf), geen werk, geen auto, geen relatie, bijna geen spaargeld meer had én 6 maanden zwanger was van de tweede, moest ik mezelf vanaf nul af aan opnieuw leren kennen. Ik moest een groot trauma verwerken en mijn leven opnieuw opbouwen. De rust, vrede en vrijheid die daarna kwamen zijn ongekend. Mijn transformatie van rups naar vlinder. En ik had me geen fijner land dan Portugal kunnen wensen met zijn warme zomers, zachte kleuren, lekkere koffie en oprechte mensen.
Een grote verandering in ons leven vraagt altijd om moed. Iedereen komt op bepaalde momenten in situaties die niet te voorzien zijn en die je ook niet zo 1, 2, 3 naar je eigen hand kunt zetten. Daarin kom je jezelf pas echt tegen. Dat geldt zeker ook voor een emigratie waar veel bij komt kijken. Als je al een stresskont was, wordt dat meer. Als je een piekeraar was, wordt dat meer. Als je een pessimist was, wordt dat meer. Als je een slachtoffer was, wordt dat meer. Want in lastige en onzekere situaties waarin we veel stress ervaren komt meestal niet onze meest positieve kant naar voren maar juist onze rauwe ongepolijste kant. De uitnodiging die elke grote verandering, zo ook een emigratie, met zich meebrengt is: ga je door op dezelfde weg of maak je van een ‘lijdensweg’ een leidersweg? Ik koos voor dat laatste.
2. Rust
Daarbij komen we gelijk bij het tweede punt: rust. Met zelfkennis, antwoorden en inzicht komt rust. Heel fijn. Portugal is daarbij ondersteunend geweest omdat het tempo hier gewoon lager ligt. In de zomer moet dat wel, vanwege de hitte. Echt, langzaam lopen is dan gewoon het credo. De temperatuur dwingt ons ertoe en doe je dat niet, dan roept je lichaam je vanzelf aan halt toe. Sowieso, luisteren naar ons lichaam en meer in synchroniciteit leven met de natuur.. oef… een onderwerp op zich waar ik ook nog wel eens een artikel aan zal weiden.
Het heeft even geduurd voordat ik mezelf niet meer schuldig voelde wanneer ik het rustig aan deed. Met een vriendin koffie drinken op een doordeweekse dag voelde als tijdverspilling. Uren lang bezig met met de voorbereidingen voor een lunch vond ik niet zo nodig. En gerust een middag kwijt zijn voor een enkel dokters bezoekje was belachelijk. Nu weet ik gewoon dat dingen tijd kosten. Dat geldt natuurlijk overal maar hier in Portugal nog meer dan in Nederland. Je er tegen verzetten heeft geen zin. Weten hoe in sommige gevallen de afspraken te maken en eventueel wat tactisch druk uit te oefenen wél. Maar hoofdzakelijk komt het er op neer om te leren accepteren dat alles en iedereen zijn eigen tempo heeft. En dat we niet altijd alles onder controle hebben. Dat we niet altijd productief kunnen zijn. Wanneer dat lukt, ervaar je steeds meer dat het ook niet hoeft. Het komt wel goed. Vandaag of morgen. En dat brengt rust. Zo veel rust.
3. Simpeler leven
Altijd als ik weer eens in Nederland kom valt mij op hoeveel leuke snuisterijen en spulletjes er in de Nederlandse winkels te koop zijn. Cadeautjes, decoratie items, assesoires, kaartjes oh oh wat leuk allemaal! De hema, de action, de kringloop en een leuke hippe nieuwe bohemian whatever vibe concept lifestyle brand store. Allemaal leuk. Kopen. Kopen. Kopen. Daarmee word ik in Portugal nou echt vrijwel nooit geconfronteerd. Dus kom ik ook niet in de verleiding om iets te kopen. Echt heel fijn, want hoeveel van die frutsels heb je nou echt nodig? Nog een armbandje? Nog een kaarsenhouder? Nog een kussenhoesje? Nog iets wat heel leuk lijkt in de winkel maar thuis volledig in het niet valt?
Het leven in Portugal is in vele opzichten veel simpeler dan in Nederland, niet alleen qua consumptie verleidingen. Ook qua eten en drinken. In de Portugese restaurants vind je meestal gewoon goede vis of vlees op het menu met wat bijgerechten. Simpel. Maar goed. Waar het om gaat is de kwaliteit en de puurheid van de producten. En voor een verjaardags-traktatie op school worden er niet 15 spidermans gepapiermacheed door de ouders, die vervolgens op een glutenvrije wortel geprikt worden want taart mag niet meer. Nee… hier mag taart gewoon nog wel. Punt. Lekker makkelijk.
Is het warm, doen we het rustig aan. Regent het, komen we iets te laat. Logisch toch!? Is er een probleem, lossen we het op. Doet iemand moeilijk, zeggen we dat gewoon. Heb je een andere mening, oké dan hoef ik niet perse mijn mening op te leggen. Of, andere optie, het is goede aanleiding om een hele middag of avond lang te kletsen over het onderwerp en uiteindelijk het nog net zo oneens te zijn als daarvoor. Maar dan heb je wel een leuke middag gehad met elkaar. Dit ervaar ik als zeer prettig in Portugal.
Wat emigreren naar Portugal mij gekost heeft:
Simpel antwoord: mijn ego. Ik kwam hier met grootse plannen en ideeën. Ik zou mijn online life coaching business voortzetten, goed geld verdienen, een fijne relatie hebben en wonen op een boerderijtje met kippen, een groentetuin en een hond. Er is compleet niets van terecht gekomen. Van die vorm. Die buitenkant. Dat plaatje. Mijn ego vond dat niet zo leuk. Maar hoe meer ik dat los kon laten, hoe meer ruimte er kwam voor het leven om zich gewoon te ontvouwen. Stap voor stap. Vanuit ontspanning. En vertrouwen. Ik leef nu vanuit mijn essentie. In lijn met wie ik werkelijk ben. Het vroeg en vraagt moed, daadkracht en vertrouwen. Het brengt mij vrede, joy en vrijheid. Elke dag.
Liefs, Stephanie
Ps: Wil je hulp bij jouw emigratie? Twijfel je erg? Loop je soms tegen jezelf aan of wordt de stress je eigenlijk te veel? Neem contact op. In het emigratietraject loop ik met liefde een stukje met je mee langs de zijlijn. Ook wie niet perse emigratieplannen heeft maar wel voelt dat de manier van leven die ik beschrijf iets oproept, laat het me weten! Ik ga graag in gesprek. -> contact@thuisinlissabon.nl
Foto credits: Rebelation Avenue, jouw fotograaf in Lissabon.
Laatste reacties