Mijn ervaringen in Portugal – Lezersvraag 2
Hoi Stephanie! Wij twijfelen heel erg of wij naar Portugal moeten verhuizen. Ikzelf ben Portugees maar ben met 6 jaar samen met mijn ouders naar Nederland verhuist. Mijn vriend is Nederlands (Surinaams), samen hebben wij 2 prachtkinderen van 4 jaar en eentje van net 3 maanden. Mag ik vragen waarom jullie naar Portugal zijn verhuist en wat jullie ervaring is? Irina
Hey Irina, ja, dat mag je zeker vragen!
Het was begin 2013 en ik zat in Nederland behoorlijk vast. Niet vast aan een baan, een vriend, een gezin of een huis maar vast in mijn hoofd. Ik wilde er even tussen uit. Iets compleet anders doen. Maar een ‘gewone’ vakantie was voor mij niet genoeg. Ik wilde een nieuwe cultuur leren kennen, nieuwe mensen ontmoeten, mijn handen letterlijk uit de mouwen steken en echt ergens anders meedraaien met het ‘gewone’ leven aldaar.
Altijd al geweten
Altijd al heb ik geweten dat ik mijn leven niet in Nederland zou leven maar in Zuid-Europa. Waarom? Dat is lastig te verklaren. Het is een gevoel. Maar het was voor mij dus wel duidelijk dat ik voor mijn ‘break’ naar Zuid-Europa zou gaan.
Frankrijk was het land waar ik mijn kindervakanties met mijn ouders doorbracht. Mooi land, leuke herinneringen maar nee, de Fransen zelf hebben nooit mijn hart gestolen. Bij Italië had ik toch altijd nog het beeld dat ze veel te macho zijn en te veel met hun uiterlijk bezig. Spanje leek mij te toeristisch, zeker aan de Middellandse Zee. In Griekenland heeft ooit een Griek mijn hart gebroken, dus dat werd hem ook niet. Portugal bleef min of meer over 🙂
WWOOF
Ik besloot te gaan WWOOFen. Dat staat voor Word Wide on Organic Farms. Een wereldwijd netwerk van biologische boerderijen. Er wordt werk aangeboden in ruil voor kost en inwoning. Een ideale manier om uit mijn hoofd te komen en meer in mijn lijf te gaan zitten én om Portugal te leren kennen. Zo gezegd zo gedaan.
Setúbal
Enkele weken later stond ik op het station in Setúbal, te wachten op Eduardo en Carla, de eigenaren van Jardim da Boa Palavra. Een prachtige biologische boerderij een klein uurtje rijden ten zuiden van Lissabon. Ze verbouwden kruiden, die vervolgens gedroogd werden en verkocht in zakjes om thee van te maken.
Hand of twee zoenen? Of drie?
Toen Eduardo en Carla uitstapten (ze kwamen mij met de auto ophalen van het station) stak ik netjes mijn hand uit om me voor te stellen. Maar nee, gelijk kreeg ik twee zoenen. ‘Bem vindo, Stephanie!’ Ik vergeet het nooit meer. Vanaf dat moment was ik thuis. Zo welkom voelde ik me.
Verliefd – verhuisd – twee kinderen – en ‘alleen’ weer verder
In Setúbal, op de boerderij, liep ik de vader van mijn kinderen tegen het lijf. Ik was er niet naar op zoek, maar het gebeurde. Voor mij was dat het laatste zetje wat ik nodig had om mijn spullen te pakken in Nederland en in Portugal te gaan wonen. Dat heb ik toen dus ook gedaan.
We zijn hier samen met niets begonnen. Vanuit Nederland nam ik af en toe een extra koffer mee met spullen. Maar alleen kleine spullen. Meubels enzo hebben we allemaal hier gekocht, of beter gezegd, verzameld via vrienden en kennissen.
Dat was gelijk een van de dingen die ik hier zo fijn vond, de manier waarop de Portugezen mij/ons hielpen. Moest er iets gebeuren dan waren er altijd mensen die klaar stonden om te helpen. Daarna werd er dan bijvoorbeeld uitgebreid samen gegeten. Er werd tijd genomen voor elkaar. En dat is wat mensen hier gewoon veel meer lijken te hebben dan in Nederland: tijd. Dat beviel me wel!
Wat er verder gebeurd is in de tijd tussen ‘verhuisd’ en ‘alleen weer verder’, daar zou ik een dik boek over kunnen schrijven :). Ik ga nu dus even direct verder met het beantwoorden van de vraag:
hoe zijn mijn ervaringen m.b.t. het leven hier?
Minder stres
Ik ervaar hier minder stres. Die staat toch wel met stipt op één. Dat heeft gewoon alles te maken met het feit dat de Portugezen een stuk minder stres kennen dan de Nederlanders. Dan ga je daar vanzelf in mee. Wat vandaag niet lukt komt morgen wel. Er staat geen vaste tijd voor dingen.
Laatst moest mijn auto naar de garage. ‘Kom ‘m maandag ochtend maar brengen’, zei die man. Verder geen tijd afgesproken. Maar ik vroeg wel of hij op het einde van de dag klaar kon zijn. Ik moest namelijk de kinderen weer ophalen van school / oppas. ‘Geen probleem’, werd mij verteld. Om 17.00 uur kon ik hem op komen halen.
Om 17.00 kom ik daar aan, zie ik mijn auto nog in de stijgbeugels (of hoe heten die dingen?) hangen zonder wielen. ‘Oh, ja het is niet gelukt vandaag. Kan het morgen?’
Dit soort dingen zijn hier helemaal niet vreemd. Daar moet je wel tegen kunnen.
Het fijne was weer dat je op zo’n moment terug kunt vallen op de vrienden. Zo kwam Ana, mijn vriendin, me uit de brand helpen. Met haar auto hebben we de kinderen opgehaald. Daarna moest zij nog om wat boodschappen. Wat ze nodig had, had ik toevallig in huis, dus dat geef ik dan weer mee. Zo help je elkaar. Ik vind dat heel fijn.
Overal is gewoon een oplossing voor. En overal is tijd voor. Dat leer je hier wel.
(De volgende dag was de auto trouwens nog steeds niet klaar en heeft de eigenaar van de garage mij hoogstpersoonlijk naar mijn werk gebracht en is mij weer op komen halen. Luxe, een chauffeur voor een dag!)
Blij van de zon
Daarnaast maakt voor mij de zon gewoon echt een wereld van verschil. Het klinkt afgezaagd maar het is gewoon zo waar: je word er blij van. Hoe heerlijk is het om niet allerlei lagen kleding aan te moeten doen en gewoon lekker in je t-shirtje en slippers boodschappen te kunnen doen? Voor meer dan de helft van het jaar?!
Het leuke is ook; het went nog steeds niet. Elke keer ben ik weer blij verrast als ik de gordijnen open doe. ‘Nouja, alweer een strak blauwe lucht. Yes!’
Negatieve ervaringen
Negatieve ervaringen heb ik wel met de overheidsinstanties trouwens. De sociale dienst (Segurança Social) en fiscale dienst (Finanças). Misschien ligt het er aan in welk deel van Portugal je zit maar waar ik woon zijn de mensen echt zo NIET mee denkend. Ze spreken weinig tot geen Engels (of hebben daar gewoon geen zin in), kijken me geïrriteerd aan als ik op mijn beste Portugees iets probeer uit te leggen en dan geven ze ook nog eens vaak verkeerde of onvolledige informatie.
Bellen met instanties heeft trouwens in veel gevallen ook geen zin. Er wordt gewoonweg niet opgenomen.
Ja, als je iets geregeld moet krijgen moet je dus vooral een Portugese vriend of vriendin meenemen en doorvragen doorvragen doorvragen net zo lang totdat je volledige antwoorden heb op al je vragen. En zelfs dan weet je soms nog niet zeker of je nu alles weet wat je moet weten.
Gezondheidszorg
Ook de reguliere gezondheidszorg is slecht. Er wordt zooo onefficiënt gewerkt, zo veel tijd verspild in de gezondheidscentra en er zijn lange wachttijden als je geopereerd moet worden. Zelf wacht ik al vier maanden op een oproep voor een operatie aan mijn galblaas. In Nederland word je daar binnen twee weken aan geholpen. Ik ben blij als het hier voor kerst gedaan is.
Advies is dus om zeker een privé zorgverzekering te nemen als de financiële middelen dat toelaten.
Nederland vakantie land
Verder ben ik vooral ook heel blij dat mijn kinderen onder de zon opgroeien en lekker veel naar buiten kunnen. Overal zijn heerlijke picknick plekken midden in de natuur en op het strand kunnen ze lekker ravotten.
Daarnaast is Nederland gewoon een super vakantie land voor ons geworden. Lekker even uitwaaien, friet met frikadellen eten, uitrusten bij mijn ouders thuis. Heerlijk. Voor vakantie. Daarna voelt het toch echt weer tijd om terug naar huis te gaan. Naar Portugal.
—
Zo, en dit was eigenlijk nog maar een klein gedeelte van mijn ervaringen hier. Er is zo veel te vertellen. Het leven is hier ZO anders dan in Nederland.
Ik hoop je zo in elk geval een klein beetje een beter beeld te hebben gegeven. Let wel, dit zijn echt puur persoonlijke ervaringen. Voor iedereen is het weer anders natuurlijk.
Heb je nog specifieke vragen? Laat het me gerust weten.
Groetjes en misschien tot in Portugal!
Stephanie
Laatste reacties